Bardzo stara odmiana o nieznanym pochodzeniu, znana już przed 1593 r. Przywieziona z terenów dzisiejszego Iranu, do uprawy w Europie została wprowadzona przez Willoca w 1873 roku.

Róża ta zakwita bardzo wcześnie, czasem już na początku maja, pokrywając się ogromną ilością pełnych i półpełnych niewielkich, żółtych kwiatów o niezbyt przyjemnym zapachu. Tworzy silnie rosnące, gęste krzewy o brązowych, smukłych pędach pokrytych obficie drobnymi listkami podobnymi do paproci. Bardzo żywotna ( żyje nawet do 50 lat), więc spotyka się ją czasem w starych ogrodach i parkach. Toleruje zacienienie i bardzo dobrze wytrzymuje silne mrozy. Do sadzenia jako soliter i w grupach. Świetna na tereny zielone, do nasadzeń krajobrazowych i na nieformowane żywopłoty.