Odmiana nieznanego hodowcy pochodząca z Chin, o której pierwsze wzmianki siegają 140 roku pne. Do Europy trafiła ok. 1750 roku, natomiast uznanie zdobyła dzięki Johnowi Parsonowi i po 1973 roku stała się różą niezwykle popularną i powszechnie sadzoną w ogrodach.

Róża chińska [bengalska] o kwiatach luźnych, półpełnych, w kolorze świetlistego różu, o delikatnym słodko korzennym zapachu. Kwiaty, choć niezbyt trwałe, pojawiają się niemal nieprzerwanie i w wielkiej obfitości od wiosny do pierwszych mrozów. Krzewy okazałe, pełne, o wzniesionym pokroju, odporne na choroby, nadają się do sadzenia w miejscach zacienionych i na słabszych glebach. Źle znoszą przycinanie, więc należy ograniczyć ten zabieg do niezbędnego minimum.

Róża o fascynującej historii i ogromnym znaczeniu dla hodowli róż na świecie, została doceniona przez Światową Federację Stowarzyszeń Różanych i znalazła swoje miejsce w Old Rose Hall of Fame, gdzie wyróżnia się róże o znaczeniu historycznym lub genealogicznym oraz te, które cieszą się niesłabnącą popularnością przez wiele lat.

Niezwykle ciekawy opis i historię tej róży znaleźć można na stronie pana Mariana Sołtysa Moje róże- moja pasja –  http://www.roses.webhost.pl/2008/07/old-blush/