ADR, czyli „Allgemeine Deutsche Rosenneuheitenprüfung” – w tłumaczeniu „Ogólnoniemieckie badanie nowych odmian róż”. Tytuł ADR jest niewątpliwie najbardziej znaczącym i rozpoznawanym w Europie i na Świecie certyfikatem jakości – do tej pory znak ADR otrzymały 172 z kilkunastu tysięcy znanych typów i odmian róż. Sama procedura polega na tym, iż każdego roku hodowcy zgłaszają swoje odmiany – łącznie kilkanaście do kilkudziesięciu. Sadzone są one w 11 ogrodach badawczych, zlokalizowanych w zróżnicowanych klimatycznie regionach Niemiec. Tam uprawia się je w całkiem odmiennych warunkach, bez stosowania jakichkolwiek środków ochrony roślin. Następnie zostają poddane obserwacji i ocenie przez fachowców, głównie z Niemieckiego Zrzeszenia Szkółkarskiego – BDB, a także hodowców róż oraz innych specjalistów z dziedziny fitopatologii. Po upływie trzech lat stałego nadzoru, następuje ostateczna ocena roślin na podstawie sumy przyznanych punktów za cały okres. Po uzyskaniu odpowiedniego progu punktowego w danym roku, poszczególne odmiany otrzymują certyfikat ADR. Zdarzają się też takie, które z różnych przyczyn (stanowisko, warunki pogodowe lub po prostu zmienność cech odmiany) nie spełniają surowych wymogów i zostają zdyskwalifikowane. Podstawowym kryterium, które poddaje się ocenie są właściwości, takie jak: efekt kwitnienia, zapach, pokrój, obfitość kwitnienia, jednak zasadniczym i najistotniejszym jest odporność na choroby grzybowe.