W tej grupie znajdują się zarówno róże występujące jako pospolite gatunki w wielu miejscach na świecie, jak i odmiany uzyskane przez hodowców. W Polsce niektóre z nich naturalnie napotkać można w lasach, na skraju pól, na miedzach, w rowach a nawet w niższych partiach górskich. Najbardziej znanym miejscem ich występowania są Góry Pieprzowe nieopodal Sandomierza. Niezależnie jednak od ich pochodzenia, cała grupa charakteryzuje się wysoką odpornością na mrozy oraz niekorzystne warunki atmosferyczne i siedliskowe.

Nadają się na przykład do tworzenia nieformowanych żywopłotów. Dzikie róże posadzone na skraju działek położonych przy lesie, na słabszej glebie, w krótkim czasie tworzą barierę nie do pokonania dla przybyszów z zewnątrz. W wiejskich i naturalistycznych ogrodach dobrze komponują się z letnimi kolorowymi kwiatami, krzewami, trawami czy bylinami. Na trudnych rabatach miejskich narażonych na niedobór wody czy skutki utrzymania zimowego dzikie róże nie mają sobie równych.

Nie sposób także zapomnieć o ich właściwościach kulinarnych, leczniczych oraz możliwości użycia ich w kosmetyce. Płatki i owoce można wykorzystywać między innymi na nalewki, konfitury i herbatki. Pomimo, że niektóre z dzikich róż kwitną tylko raz, to nie umniejsza ich dekoracyjnej roli w ogrodzie. Wiele z nich ma także ciekawe kolce, przebarwiające się pędy i liście. Na koniec warto dodać, że przyciągają do naszych ogrodów owady i ptaki zapewniając im schronienie i pożywienie.